62. *rus ədəbiyyatı* deyəndə ağıla ilk gələn yazarlardan biri.

1849-cu ildə dövlət əleyhinə çevriliş iddiası ilə həbs edilib. 10 həbsdə qaldıqdan sonra güllələnərək edam ediləcəkdi, amma bağışlanılır və sibirə sürgünə göndərilir. 1859-cu ildə cəzasını çəkib bitirir və *sankt peterburq*a qayıdıb.

yazarlıq fəaliyyəti iki dövrə bölünür. ilk dövr sürgündən öncə yazdığı romanları əhatə edir:
(bax: bednyye lyudi)

(1846)
(baxma: dvoynik) (1846)
(bax: xozeyka)

(1847)
(bax: bəyaz gecələr)

(1848)

1859-cu ildə sürgündən qayıtdıqdan sonra yazdığı romanlar yazıçılığının ikinci dövrünü əhatə edir və dünyaca məşhur edən kitablardır əksəriyyəti.
peterburqa qayıtdıqdan sonra qardaşı və dostu ilə birgə iki jurnal yayımlayıb. iki dövr yaradıcılığına aşağıdakı kitablar daxildir:
(bax: alçaldılmış və təhqir edilmiş insanlar)

(1861)
(bax: ölü evdən qeydlər)

(1861)
(bax: yeraltından qeydlər)

(1864)
(bax: cinayət və cəza)

(1866)
(bax: qumarbaz)

(1866)
(bax: idiot)

(1868)
(baxma: şeytanlar) (1871)
(baxma: podrostok) (1875)
(bax: karamazov qardaşları)

(1879-80)

bunlardan əlavə bir çox kiçikhəcmli hekayələri var. ümumiyyətlə, sürgündən sonrakı yaradıcılıq dövrü tənqidçilər və oxuxular tərəfindən daha yüksək qiymətləndirlir.

13 yaşım olarkən kitabxanaçı başından etmək üçün əlinə gələn "*alçaldılmış və təhqir edilmiş insanlar*"ı vermişdi oxuyum deyə. onsuz həssas uşaq idim, kitabı oxuduqca içim parça-parça olmuşdu. o zamana qədər oxuduöum kitablar arasında mənə ən pis təsir edəni idi. bir də 18 yaşımda "*bəyaz gecələr*"i oxuyub qayıtdım dostoyevskiyə.

həddindən çox detal verməsi və obrazları tam təsviri ilə çox oxucuya sıxıcı təsir bağışlayır. Yenə də, əsərləri bir müddət sonra bağımlılıq yaradır sanki.